Organy miały w historii kościoła różne umiejscowienia. Pierwszym z tych miejsc była zakrystia. To pomieszczenie określano również jako ”stare organy”. Prawdopodobnie te organy nie były zbyt szczególne, ponieważ zostały wykonane przez niedoświadczonego twórcę o nazwisku Nicolaus Herrmann. Ponieważ to nie funkcjonowało, nowe organy zostały zbudowane przez Johanna Langen z Camenz. Praca ta była gotowa dopiero w roku 1582, ponieważ niezbędne były również nowe piszczałki organów.
Kilka lat później w latach 1608-1610, organy zostały powiększone.
W roku 1659 organy zostały nie tylko ponownie ulepszone, lecz także przez uczniowski chór translokowane i przeniesione w miejsce, gdzie później stały do swojego końca, zaraz naprzeciwko wysokiego ołtarza. Po tym w dziękczynienie, które świętowano w związku ze szczęśliwie pobitymi Turkami, zabrzmiały po raz pierwszy, po wykonaniu i odnowieniu w święto Michała zostały zainaugurowane.
W roku 1708 organy zostały nie tylko przez Pana budowniczego organów Nelten, lokalnego mieszkańca, ulepszone i powiększone o nowy rejestr vox humana.
W roku 1732 naprawił te same ponownie Pan Tamizius, budowniczy organów z Zittau a także zmienił kilka rejestrów i odnowił.
W roku 1764 organy ulepszył budowniczy organów z Żar wraz z tym którego zięć je również ulepszył. Organy miały wtedy 36 rejestrów, 4 w klatce dodatniej do fortepianu górnego, 10 w górnej części do środkowego pianina, 5 w pedale do spodka i 3 w pedale po obu stronach i 14 w tylnym dodatnim.
W roku 1800 organy zostały naprawione przez budowniczego organów gościa z Bahro.
Quelle:
Andreas Peter: Die Stadt- und Hauptkirche in Guben/Gubin
– Eine Bau- und Kulturgeschichte. Niederlausitzer Verlag, Guben 2007,
ISBN 978-3-935881-48-7. (100 Seiten, über 50 s/w-Abbildungen)
